Χαραλάμπους ἱερομάρτυρος, Ζήνωνος ὁσίου τοῦ ταχυδρόμου.

Κυριακή ΙϚʹ Ματθαίου (ταλάντων). Ἦχος γʹ. Ἑωθινὸν Γʹ

ΕΘΝΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Απευθείας Μετάδοση από το Μετόχιο της Ιεράς Μονής Κύκκου, Άγιος Προκόπιος

[ustream id=12164348 live=1 hwaccel=1 version=3 width=480 height=302]

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Χαράλαμπος, έζησε κατά τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος, και μαρτύρησε πιθανότατα κατά το 198 μ.Χ., σε ηλικία 113 ετών. Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στην πόλη Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Δίδασκε τον δρόμο της αρετής και κήρυττε την χριστιανική πίστη. Ο Σεβήρος ξεκίνησε όμως διωγμό κατά των Χριστιανών, κατά τον οποίον ο έπαρχος Λουκιανός συνέλαβε και δίκασε τον Άγιο Χαράλαμπο επειδή ήταν Χριστιανός. Ο Λουκιανός λοιπόν, ζήτησε από τον Άγιο να αρνηθεί τον Χριστό και να προσκυνήσει τα είδωλα, μα ο Άγιος του απάντησε ότι ο Χριστός είναι ο πραγματικός Θεός, ο επουράνιος Βασιλέας, που δίνει αιώνια ζωή και μακαριότητα σε όσους τον πιστεύουν. Αντίθετα, οι θεοί που προσκυνούν οι Ρωμαίοι είναι άψυχα είδωλα. Με την επίκληση του ονόματος του Χριστού φεύγουν οι δαίμονες των ειδώλων, και θεραπεύονται οι ανίατες αρρώστιες, πρόσθεσε ο Άγιος. Η απάντησή του εξόργισε τον έπαρχο Λουκιανό, ο οποίος διέταξε να του αφαιρέσουν την ιερατική στολή και να γδάρουν όλο το δέρμα του Αγίου. Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων ο Άγιος Χαράλαμπος προσευχόταν στον Θεό, κι ευχαριστούσε τους βασανιστές του λέγοντας ότι με το μαρτύριο αυτό κερδίζει την αιώνια ζωή. Οι υπηρέτες απορούσαν, πώς γίνεται να φέρεται έτσι ο Άγιος και γιατί δεν τον βλάπτουν τα βασανιστήρια; Μάλιστα οι δυο δήμιοι Πορφύριος και Βάπτος, βλέποντας το θαύμα ότι ο Άγιος Χαράλαμπος δεν πάθαινε τίποτα από τα βασανιστήρια, πίστεψαν στον Χριστό και μαρτύρησαν διά αποκεφαλισμού. Μετά από πολλές προσπάθειες να εξοντώσουν τον Άγιο, ο έπαρχος εισηγήθηκε να τον αποκεφαλίσουν ώστε έτσι να σταματήσουν τη δράση του. Ενώ πήγαιναν τον Άγιο στον τόπο του μαρτυρίου, εκείνος προσευχόταν στον Θεό. Είδε τότε πολλούς Αγγέλους και τον Θεό, ο οποίος τον ρώτησε τι δώρο θα ήθελε. Ο Άγιος Χαράλαμπος αποκρίθηκε ότι είναι μεγάλο δώρο που αξιώθηκε και είδε τον Θεό! Τον παρακάλεσε δε, σε όποιο μέρος τον τιμούν, να μην υπάρχουν πόλεμοι, πείνα, αρρώστιες, δυστυχίες. Ο Κύριος του υποσχέθηκε ότι έτσι θα γίνει. Τότε ο Άγιος Χαράλαμπος παρέδωσε την ψυχή του, πριν προλάβει ο δήμιος να τον αποκεφαλίσει. Η Γαλήνη διέσωσε το λείψανο του Αγίου Χαράλαμπου, το έβαλε σε ένα χρυσό σεντούκι με μύρα και αρώματα, και το ενταφίασε. Κράτησε την πίστη της ως το τέλος της ζωής της.

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην˙ Ἄνθρωπός τις ἀποδημῶν ἐκάλεσε τούς ἰδίους δούλους, καί παρέδωκεν αὐτοῖς τά ὑπάρχοντα αὑτοῦ˙ καί ᾧ μέν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δέ δύω, ᾧ δέ ἕν˙ ἑκάστῳ κατά τήν ἰδίαν δύναμιν˙ καί ἀπεδήμησεν εὐθέως. Πορευθείς δέ ὁ τά πέντε τάλαντα λαβών, εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς, καί ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα˙ ὡσαύτως καί ὁ τά δύω, ἐκέρδησε καί αὐτός ἄλλα δύω. Ὁ δέ τό ἕν λαβών, ἀπελθών ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ, καί ἀπέκρυψε τό ἀργύριον τοῦ κυρίου αὑτοῦ. Μετά δέ χρόνον πολύν, ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων, καί συναίρει λόγον μετ’ αὐτῶν. Καί προσελθών ὁ τά πέντε τάλαντα λαβών, προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα, λέγων˙ Κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας˙ ἴδε, ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ’ αὐτοῖς. Ἔφη δέ αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ˙ Εὖ, δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ˙ ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπί πολλῶν σε καταστήσω˙ εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ κυρίου σου. Προσελθών δέ καί ὁ τά δύω τάλαντα λαβών, εἶπε˙ Κύριε, δύω τάλαντά μοι παρέδωκας˙ ἴδε, ἄλλα δύω τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ’ αὐτοῖς. Ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ˙ Εὖ, δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ˙ ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπί πολλῶν σε καταστήσω˙ εἴσελθε εἰς τήν χαράν του κυρίου σου. Προσελθών δέ καί ὁ τό ἕν τάλαντον εἰληφώς, εἶπε˙ Κύριε, ἔγνων σε, ὅτι σκληρός εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας, καί συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας˙ καί φοβηθείς, ἀπελθών ἔκρυψα τό τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ˙. ἴδε, ἔχεις τό σόν. Ἀποκριθείς δέ ὁ κύριος αὐτοῦ, εἶπεν αὐτῷ˙ Πονηρέ δοῦλε καί ὀκνηρέ, ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα, καί συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα˙ ἔδει οὖν σε βαλεῖν τό ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις˙ καί ἐλθών ἐγώ, ἐκομισάμην ἄν τό ἐμόν σύν τόκῳ. Ἄρατε οὖν ἀπ’ αὐτοῦ τό τάλαντον, καί δότε τῷ ἔχοντι τά δέκα τάλαντα. (Τῷ γάρ ἔχοντι παντί δοθήσεται, καί περισσσευθήσεται˙ ἀπό δέ τοῦ μή ἔχοντος, καί ὅ ἔχει, ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ). Καί τόν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον˙ ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμός, καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων. Ταῦτα λέγων, ἐφώνει˙ Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.