ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Ματθ. θ’ 1-8

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβάς ὁ Ἰησοῦς εἰς πλοῖον, διεπέρασε, καί ἦλθεν εἰς τήν ἰδίαν πόλιν. Καί ἰδού, προσέφερον αὐτῷ παραλυτικόν, ἐπί κλίνης βεβλημένον˙ καί ἰδών ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν, εἶπε τῷ παραλυτικῷ˙ Θάρσει τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Καί ἰδού, τινές τῶν Γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς˙ Οὗτος βλασφημεῖ. Καί ἰδών ὁ Ἰησοῦς τάς ἐνθυμήσεις αὐτῶν, εἶπεν˙ Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν˙ Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι, ἤ εἰπεῖν˙ Ἔγειραι καί περιπάτει; Ἵνα δέ εἰδῆτε, ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας˙ (τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ) Ἐγερθείς, ἆρόν σου τήν κλίνην, καί ὕπαγε εἰς τόν οἶκόν σου. Καί ἐγερθείς, ἀπῆλθεν εἰς τόν οἶκον αὑτοῦ. Ἰδόντες δέ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν, καί ἐδόξασαν τόν Θεόν, τόν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Θεραπεία παραλύτου

Τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς επιβιβάστηκε στο πλοίο, διέσχισε τη λίμνη και ήρθε στην πόλη του. Τότε του έφεραν έναν παράλυτο ξαπλωμένο σ’ ένα κρεβάτι. Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Έχε θάρρος, παιδί μου, σου συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες σου». Τότε μερικοί από τους γραμματείς είπαν μέσα τους: «Αυτός προσβάλλει τον Θεό». Ο Ιησούς όμως, που ήξερε τις σκέψεις τους, είπε: «Γιατί κάνετε πονηρές σκέψεις; Τι είναι ευκολότερο να πω: “Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες“ ή να πω “σήκω και περπάτα“; Για να μάθετε λοιπόν πως ο Υιός του ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες πάνω στη γη» (τότε λέει στον παράλυτο) «Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε και πήγε στο σπίτι του. Όταν ο κόσμος το είδε αυτό έμειναν κατάπληκτοι και δοξολόγησαν τον Θεό, που έδωσε τέτοια εξουσία στους ανθρώπους.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Εάν υπάρχει, αγαπητοί μου μία λέξη που είναι γλυκύτατη και κλείνει μέσα της όλη την ηθική του Ευαγγελίου και μπορεί να ονομασθεί ρίζα των αρετών, αυτή είναι η αγάπη. Ουράνιο φυτό, που φυτεύει μέσα στην καρδιά του κάθε ανθρώπου ο Θεός. Αλλά δυστυχώς και αυτή ακόμα η αγάπη, λόγω της πτώσεως του ανθρώπου, έχει εκφυλισθεί. Αγάπη λέγεται, αλλά δεν είναι η γνήσια αγάπη. Παρουσιάζεται με προσωπείο, με μάσκα, και όποιος τη βλέπει εύκολα απατάται. Αν αφαιρεθεί η μάσκα, θα παρουσιαστεί κάτι τερατώδες και φοβερό. Νόμισμα που φαίνεται γνήσιο, αν όμως εξετασθεί από ειδικούς, που ξέρουν να κάνουν διάκριση των γνησίων από τα κίβδηλα, θ’ αποδειχθεῖ ότι, εκτός από την επιφάνεια που λάμπει σαν χρυσός, το υπόλοιπο του νομίσματος είναι μέταλλο ευτελές.

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία. Ένας ηλικιωμένος έχει δουλέψει στα νιάτα του σκληρά κι έχει αποκτήσει μεγάλη περιουσία. Παιδιά δεν έχει, έρημος είναι. Άνθρωποι πονηροί και συμφεροντολόγοι οσφραί-νονται ότι ο γέρος αυτός έχει λεφτά˙ τον πλησιάζουν, του δείχνουν αγάπη, τον περιποιούνται. Και ο γέρος, βλέποντας αυτή την αγάπη, αιχμαλωτίζεται˙ νομίζει ότι βρήκε ανθρώπους σπλαχνικούς, που θα του συμπαρασταθούν στα γηρατειά του και θα του κλείσουν τα μάτια. Πόσο γελιέται ο ταλαίπωρος! Οι άνθρωποι αυτοί, πονηροί και ιδιοτελείς, όταν κατορθώσουν να πείσουν τον πλούσιο γέροντα να γράψει στο όνομά τους όλη του την περιουσία, τότε σιγά-σιγά απομακρύνονται και τελικά τον εγκαταλείπουν˙ τώρα ο γέρος έρημος, εγκαταλελειμμένος και πικραμένος, ζει σε κάποια γωνιά ενός γηροκομείου. Ούτε στην κηδεία του δεν θα πάνε… Νέα εικόνα αυτή υποκριτικής αγάπης. Δυστυχώς οι άνθρωποι εύκολα έχουν στο στόμα τη λέξη αγάπη, αλλά στην πράξη δεν έχουν ούτε σταλαγματιά αγάπης. Μοιάζουν με δέντρα που είναι γεμάτα φύλλα, αλλά όσο κι αν ψάξεις μέσ’ στο πυκνό φύλλωμα δεν θα βρεις ούτε ένα καρπό˙ δέντρα άκαρπα.

Αγάπη! Χιλιάδες και εκατομμύρια λέξεις˙ αλλά έργα; Λέγεται ότι σε κάποιο πεζοδρόμιο μιας μεγάλης πόλης, καθώς περπατούσε ένας διαβάτης, ζαλίστηκε και έπεσε. Είχε ανάγκη αμέσως από βοήθεια. Πολλοί τον πλησίασαν, εκδήλωναν συμπάθεια και έλεγαν˙ Τον καημένο!… Αλλά ένας, που έβλεπε ότι ο άνθρωπος κινδυνεύει να πεθάνει και πρέπει αμέσως να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, άνοιξε το πορτοφόλι του, έβγαλε ένα ποσό και είπε˙ «Εγώ δίνω αγάπη χίλια ευρώ, εσείς τι δίνετε;…» Έτσι παρακίνησε τους άλλους και μαζεύτηκε ένα ποσό, με το οποίο ο άνθρωπος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και έγινε καλά. Αγαπητοί μου! Ας εξετάσουμε τον εαυτό μας, τις σχέσεις μας με τον Θεό και τον πλησίον, και ας αγωνιστούμε ν’ αποκτήσουμε την ανυπόκριτη  αγάπη, της οποίας το εγκώμιο πλέκει ο απόστολος Παύλος.

Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου

Μητροπολίτου Φλωρίνης

Μέσα στη χορεία των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης ξεχωριστή είναι η θέση του προφήτη Ηλία. Στην Καινή Διαθήκη το όνομα του προφήτη Ηλία αναφέρεται πολλές φορές από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, είπε πως ο Ιωάννης θα ερχόταν «ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλίου» (Λουκ., κεφ. α, στ. 17), θα είχε δηλαδή τα γνωρίσματα και το ζήλο του προφήτη Ηλία, θα ήταν ο ίδιος ο προφήτης Ηλίας, όπως ο λαός τον περίμενε να ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός, όταν έδωσε μαρτυρία για τον πρόδρομο Ιωάννη κι έπλεξε το εγκώμιο του, είπε πως αυτός ήταν ο Ηλίας «Αν θέλετε, να το παραλεχθείτε, αυτός είναι ο Ηλίας, που έμελλε να έλθει».

Το πιο σπουδαίο είναι ότι οι μαθητές επάνω στο βουνό, κατά τη θεία Μεταμόρφωση, είδαν τους δυο Προφήτες, τον Μωϋσή και τον Ηλία, να συνομιλούν με τον Ιησού Χριστό. Όλα αυτά φανερώνουν την ξεχωριστή θέση του προφήτη Ηλία ανάμεσα στους Προφήτες και μέσα στη συνείδηση του λαού. Ακόμα και στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ακούοντας τη διδασκαλία και βλέποντας τα θαύματά του, έβλεπαν τον προφήτη Ηλία, που είχε ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός ρώτησε· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;». Κι οι μαθητές είπαν’ «Ἰωάννην τὸν βαφτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν….».

Ο προφήτης Ηλίας έζησε τον 9 π.Χ. αιώνα και ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από τη Θέσβη (γι’ αυτό και ονομάστηκε Θεσβίτης), το σημερινό El Istib, της περιοχής Γαλαάδ, και άνηκε στην φυλή του Ααρών. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία: Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά.

Ο Προφήτης Ηλίας άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη στα χρόνια του βασιλέα Αχαάβ, που βασίλεψε στα 873 – 854 π.Χ. Ο Αχαάβ και μάλιστα η γυναίκα του Ιεζάβελ ήσαν άνθρωποι ασεβείς κι εναντίον τους ήταν ο πόλεμος του προφήτη Ηλία. Η Ιεζάβελ, που δεν ήταν ισραηλίτισσα και γινόταν αιτία να νοθεύεται η πίστη από ειδωλολατρικά έθιμα, αυτή λοιπόν κυνήγησε πολύ τον προφήτη Ηλία, γι’ αυτό κι εκείνος αναγκαζόταν διαρκώς να φεύγει και να κρύβεται. Η Ιεζάβελ κυνηγούσε τον προφήτη Ηλία όπως η Ηρωδιάδα τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Πρώτο μεγάλο σημείο, που έδωσε ο προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε και δεν έβρεξε για τριάμισι χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα ο Προφήτης κρυβόταν σε μια σπηλιά σ’ ένα χείμαρρο πέρ’ από τον Ιορδάνη. Εκεί υπήρχε λίγο νερό, κι ένας κόρακας του πήγαινε τροφή κάθε πρωί. Όταν στέρεψε το νερό, έφυγε ο Προφήτης και πήγε στα Σάρεπτα της Σιδωνίας· όλα αυτά με εντολή του Θεού. Εκεί φιλοξενήθηκε σε μια χήρα γυναίκα, που είχε λίγο αλεύρι και λίγο λάδι, κι όμως έτρωγαν όλο τον καιρό και δεν έλειψαν. Η χήρα γυναίκα είχε ένα παιδί κι έτυχε να αρρωστήσει και να πεθάνει. Τότε ο Προφήτης προσευχήθηκε κι ανάστησε το παιδί.

Δεύτερο μεγάλο σημείο, που έδειξε ο Προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε κι ήλθε φωτιά από τον ουρανό. Με προσταγή του βασιλέα Αχαάβ, μαζεύτηκαν τετρακόσιοι ειδωλολάτρες ψευτοιερείς, που τους προστάτευε η Ιεζάβελ. Τότε ο προφήτης Ηλίας τους προκάλεσε σ’ ένα διαγωνισμό. Του είπε κι έβαλαν πάνω στο θυσιαστήριο τα ξύλα και το σφάγιο για θυσία, και άρχισαν να τρέχουν γύρω και να φωνάζουν όλη την ήμερα τον ψεύτικο θεό Βάαλ, για να ρίξει φωτιά· «και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις». Τότε ο Προφήτης τους είπε· «Κάνετε πέρα! Τώρα θα κάνω εγώ τη θυσία μου». Έκανε δικό του θυσιαστήριο, έβαλε κι έβρεξαν καλά τρείς φορές τα ξύλα με νερό κι ύστερα προσευχήθηκε. Έπεσε τότε φωτιά από τον ουρανό κι αναποδογύρισε κι έκαψε ολόκληρο το θυσιαστήριο.

Ύστερα απ’ αυτό το σημείο, ο λαός έπιασε τους τετρακόσιους ψευτοϊερείς, κι ο προφήτης Ηλίας τους τιμώρησε αυστηρά. Η Ιεζάβελ, αγριεμένη, κυνήγησε τον Προφήτη, κι εκείνος έφυγε ψηλά στο Χωρήβ, εκεί που πριν πεντακόσια χρόνια ο Μωϋσής άκουσε τη φωνή του Θεού κι είδε τη βάτο να φλέγεται και να μην καίγεται. Εκεί ο προφήτης Ηλίας κρυβόταν σε μια σπηλιά, κι ο Θεός τον δίδαξε ένα σπουδαίο μάθημα. Του είπε· «Ανέβα ψηλά στην κορυφή, και θα δεις το Θεό. Θα περάσει δυνατός αέρας· θα γίνει σεισμός· θα δεις φωτιά και θα περάσει ένα ανάλαφρο και δροσερό αεράκι. Ο Θεός δεν θα είναι ούτε στη θύελλα ούτε στο σεισμό ούτε στη φωτιά, αλλά στο ανάλαφρο αεράκι».

Άλλα θαυμαστά σημεία του πορφήτη Ηλία ήταν ότι διέσχισε τον Ιορδάνη ποταμό με την μυλωτή του και τέλος ότι αντί να πεθάνει ανελήφθη με άρμα πυρός στον ουρανό.

Να σημειώσουμε, ότι ο προφήτης Ηλίας, μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια από την ανάληψη του, απέστειλε γράμματα (ίσως δι’ Αγγέλου) στον βασιλέα Iωράμ, προβλέποντας τον θάνατο του επειδή απομακρύνθηκε από την λατρεία του αληθινού Θεού: «καὶ ἦλθεν αὐτῷ ἐν γραφῇ παρὰ ᾿Ηλιοὺ τοῦ προφήτου λέγων· τάδε λέγει Κύριος Θεὸς Δαυὶδ τοῦ πατρός σου· ἀνθ’ ὧν οὐκ ἐπορεύθης ἐν ὁδῷ ᾿Ιωσαφὰτ τοῦ πατρός σου καὶ ἐν ὁδοῖς ᾿Ασὰ βασιλέως ᾿Ιούδα» (Παραλειπομένων Β’, κεφ. 21, στίχος 12).

Το δε βιβλίο Σοφία Σειράχ αναφέρει ότι: «ΚΑΙ ἀνέστη ᾿Ηλίας προφήτης ὡς πῦρ, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ ὡς λαμπὰς ἐκαίετο…. ὡς ἐδοξάσθης, ᾿Ηλία, ἐν τοῖς θαυμασίοις σου· καὶ τίς ὅμοιός σοι καυχᾶσθαι; ὁ ἐγείρας νεκρὸν ἐκ θανάτου καὶ ἐξ ᾅδου ἐν λόγῳ ῾Υψίστου· ὁ καταγαγὼν βασιλεῖς εἰς ἀπώλειαν καὶ δεδοξασμένους ἀπὸ κλίνης αὐτῶν· ὁ ἀκούων ἐν Σινᾷ ἐλεγμὸν καὶ ἐν Χωρὴβ κρίματα ἐκδικήσεως· ὁ χρίων βασιλεῖς εἰς ἀνταπόδομα καὶ προφήτας διαδόχους μετ᾿ αὐτόν· ὁ ἀναληφθεὶς ἐν λαίλαπι πυρὸς ἐν ἅρματι ἵππων πυρίνων…. μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα.» (Σοφία (Σειράχ, μη΄).