Το Σάββατο, 21 Απριλίου 2018, τελέστηκε η κηδεία του Θεοχάρη Ανδρέα Κκιμή στη γενέτειρά του Τσακίστρα. Ο Θεοχάρης ήταν στρατιώτης του 211 ΤΠ και επάνδρωνε το φυλάκιο 1083 στην περιοχή του Τράχωνα-Νεάπολης – Ομορφίτας. Σε ηλικία 20 ετών, στις 23 Ιουλίου 1974, έπεσε μαχόμενος, υπερασπιζόμενος την πατρίδα.

Ήταν αγνοούμενος μέχρι πρόσφατα, όπως και πολλοί άλλοι συστρατιώτες εξακολουθούν να είναι αγνοούμενοι. Του Θεοχάρη, μετά από την έρευνα της Επιτροπής Αγνοουμένων, ανευρέθηκαν τα οστά του σε ομαδικό τάφο στην περιοχή της Ομορφίτας και πιστοποιήθηκαν με τη σχετική επιστημονική μέθοδο.

Οι γονείς του Ανδρέας και Χρυσάνθη, όπως και η αδελφή του Μηλίτσα, ανέμεναν για πολλά χρόνια πληροφορίες για την τύχη του. Ωστόσο, ο θάνατος των γονέων του, άφησε μόνη την αδελφή του και την οικογένειά της να περιμένουν την επιστροφή του.

Η είδηση ότι βρέθηκαν τα οστά του προκάλεσε συγκλονισμό τόσο στους δικούς του και στην Κοινότητά του, όσο και σε πολλούς άλλους οι οποίοι γνώριζαν την οικογένειά του.
Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης μας, λόγω της γειτνίασης της Κοινότητας Τσακίστρας με την Ιερά Μονή Κύκκου, είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια του Ανδρέα και της Χρυσάνθης Κκιμή.
Έτσι μετέβηκε στην Κοινότητα, προέστη της Εξοδίου Ακολουθίας, η οποία τελέστηκε από τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Τσακίστρας.

Στη νεκρώσιμη ακολουθία παρέστη πλήθος κόσμου.

Αποχαιρετιστήριο Λόγο εκφώνησε η ανηψιά του ήρωα Χάρις Φάντη.

Μεταξύ αυτών παρευρέθηκε και ο Δρ Σταύρος Μαλάς, ο οποίος κατάγεται από τη γειτονική προς την Τσακίστα Κοινότητα του Κάμπου, ο οποίος και εκφώνησε επικήδειο λόγο.

Επίσης παρέστη και εκφώνησε λόγο ο Εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας στη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων κ. Νέστορας Νέστορος.

Προτού ψαλεί η νεκρώσιμη ακολουθία, η σορός των οστών του μεταφέρθηκε από το πατρικό του σπίτι.

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης μας, εκφωνώντας Λόγο, κατά τη διάρκεια της τελετής των Αποκαλυπτηρίων της προτομής του ήρωα, εξήρε το πρόσωπο και την αυτοθυσία του Θεοχάρη Κκιμή, έπλεξε το εγκώμιο της μέχρι θανάτου θυσίας του να υπερασπιστεί τα πάτρια εδάφη. (Το πλήρες κείμενο του λόγου του Πανιερωτάτου παρατίθεται ολόκληρο πιο κάτω).

Ο Πανιερώτατος, ενώ καταθέτει στεφάνι στην Προτομή του ήρωα

Η αδελφή του ήρωα Μηλίτσα, καταθέτοντας το στεφάνι της αγάπης της προς τον αδελφό της

Κατάθεση στεφάνου από τον Δρ Σταύρο Μαλά

Ο κ. Νέστορας Νέστορος, ενώ καταθέτει στεφάνι

Εκ μέρους του Αρχηγού Εθνικής Φρουράς, στεφάνι καταθέτει ο Συνταγματάρχης Πιρμεττής Γεώργιος

Εκ μέρους του Αρχηγού Αστυνομίας, στεφάνι καταθέτει ο
Βοηθός Αρχηγός Αστυνομίας κ. Δημήτρης Δημητρίου

Η ταφή των οστών του ήρωα έγινε στο Κοιμητήριο της Κοινότητας Τσακίστρας.

Ο εκπρόσωπος της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοουμένους κ. Νέστορας Νέστορος, ενώ επιδίδει παράσημο της ανδρείας του Θεοχάρη στην αδελφή του Μηλίτσα.

Αποχαιρετιστήριος Λόγος της ανηψιάς του ήρωα Χάρις Φάντη

Επικήδειος λόγος Δρ. Σταύρου Μαλά

Επικήδειος λόγος του Εκπροσώπου της Ε/Κ κοινότητας στη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους κ. Νέστορα Νέστορος

Προσφώνηση του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου

Προσφώνηση του Πανιερωτάτου
Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας
κ. Νικηφόρου
Κατά τα Αποκαλυπτήρια της Προτομής
του Ηρωικώς Πεσόντος
Κατά την Τουρκική Εισβολή του 1974
και Μέχρι Πρότινος Αγνοουμένου
Θεοχάρη Ανδρέα Κκιμή
στην Κοινότητα Τσακκίστρας
στις 21 Απριλίου 2018

Ἑλληνίδες, Ἕλληνες!

Ψάλλοντες ὕμνους ἐξοδίους καί ἐπιταφίους, μόλις ἔχουμε κηδεύσει καί σέ λίγο θά ἐνταφιάσουμε ἕνα γενναῖο μαχητή τῆς Ἐλευθερίας, τοῦ ὁποίου ἡ τύχη γιά 44 χρόνια ἀγνοεῖτο, τόν ἄξιο γόνο τῆς Κοινότητας Τσακκίστρας, Χάρη Ἀνδρέα Κκιμῆ, ὁ ὁποῖος, ὑπό θείου φλεγόμενος ἔρωτος, ἔδωκε τή ζωή του γιά νά διασωθεῖ πάνω στά ἱερά καί αἱματο-ποτισμένα ἐδάφη τῆς πατρίδας μας ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου.Ἀποτίουμε σήμερα τόν ὀφειλόμενο φόρο τιμῆς στό ἀντρειωμένο αὐτό τέκνο τῆς εὔανδρης Κοινότητας Τσακκίστρας, ὁ ὁποῖος ἔφυγε ἀπό τή ζωή αὐτή ὡς ἀθλητής στεφανηφόρος, συναποκομίζων καί πέραν τοῦ τάφου μνήμη ἀγαθή, ἀθάνατη καί αἰωνία. Ἀπό τῆς ἐλευθερίας τόν ἔρωτα πυρπολούμενος, ὕψωσε τό ἀνάστημά του καί ἔπεσε στίς ἐπάλξεις τῆς τιμῆς καί τῆς πατρίδας καί ἀναπήδησε στά οὐράνια, γιά νά ἐνθρονιστεῖ στό πάνθεο τῶν ἡρώων. Ἡ Κοινότητα Τσακκίστρας δικαιοῦται νά ἐγκαυχᾶται, γιατί ἐξέθρεψε τοιοῦτον ἄνδρα εὐκλεῆ καί τῆς ἐλευθερίας ἐραστή, πού ἔγινε μέ τή θυσία του σύμβολο τῶν μεγάλων ἀξιῶν, πού ἀποτελοῦν τίς συντεταγμένες τῆς ζωῆς καί τῆς ταυτότητάς μας τῆς ἐθνικῆς, τῆς ἐλευθερίας, δηλαδή, τῆς δικαιοσύνης, τῆς δημοκρατίας καί τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας.Ὁ Χάρης Ἀνδρέα Κκιμῆ, μέ τό κυπαρισσένιο του ἀνάστημα καί τήν ἀριστοκρατική του ψυχή, ἦταν μιά συνείδηση ἔμπληστη ἐλευθερίας, γι’ αὐτό καί κατά τίς πικρές καί ἀποφράδες ἐκεῖνες μέρες τοῦ μαύρου Ἰουλίου τοῦ 1974, ὅταν ὅλα συντρίβονταν κάτω ἀπό τόν ὁδοστρωτῆρα τῆς τουρκικῆς βαρβαρότητας, πού σκόρπιζε παντοῦ τή φρίκη τῆς σφαγῆς καί τοῦ πένθους καί ἡ μισή πατρίδα μας, θῦμα σκαιᾶς ἐγωϊστικῆς διπλωματίας, ἔπιπτε ἐλεεινό σύντριμμα ὑπό τό πέλμα ἄγριου κατακτητῆ καί ὁλόκληρη ἡ Κύπρος κλυδωνιζόταν καί κινδύνευε νά καταπνιγεῖ ἀπό τόν φρικώδη κατακλυσμό τῆς δουλείας, ὁ ἥρωας Χάρης Κκιμῆς ἄκουσε βροντερή τήν Αἰσχύλεια ἐπιταγή: «Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε, ἐλευθε-ροῦτε πατρίδα…»˙ καί προσέτρεξε στό κάλεσμα τῆς πατρίδας πρός ἀπόκρουση τοῦ Τούρκου εἰσβολέα καί ἔπεσε μαχόμενος ἡρωϊκά «ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος», διάτρητος ἀπό τίς τουρκικές σφαῖρες.

Αὐτός, πού κηδεύσαμε πρίν λίγο καί τώρα τελοῦμε τά ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς του καί σέ λίγο θά τόν ἐνταφιάσουμε, εἶναι ἐκεῖνος πού, ὡς ἄλλος Προμηθέας, αἰσθανόταν νά καταφλέγονται τά σπλάχνα του ἀπό τόν ἀσίγαστο πόθο τῆς ἐλευθερίας, γι’ αὐτό καί μέσα στόν κατακλυσμό τῶν φρικτῶν ἐκείνων ἡμερῶν τοῦ 1974, ὅταν ἄλλοι κατέλυαν βίαια τή Δημοκρατία καί ἄνοιγαν τήν κερκόπορτα στόν βάρβαρο Ἀττίλα, αὐτός, ὁ ἥρωας Χάρης Κκιμῆς, ἔταξε ἀποφασιστικά τό χαλκόστηθο νεανικό κορμί του μπροστά στόν ὁδοστρωτῆρα τῆς μανιασμένης λαίλαπας τοῦ Ἀττίλα καί ἔχυσε τό ζεστό σάν λάβα αἷμά του, γιά νά διαλυθεῖ ἡ τουρκική χιονοστιβάδα, πού ὁρμητική καί ἀκατάσχετη ἀπειλοῦσε νά πλακώσει ὁλόκληρη τή μαρτυρική μας πατρίδα. Ἀπό κρασί ἀθανασίας μεθυσμένος, ὁ ἐραστής αὐτός τῆς ἐλευθερίας, ὑψώθηκε ὅλος φῶς ἐκεῖ στή Νεάπολη τῆς Λευκωσίας, γιά νά ἀναχαιτίσει τό σκότος τῆς φασιστικῆς δουλείας καί προτίμησε νά θραύσει τό σκεῦος τῆς νεανικῆς ζωῆς του, παρά νά ἀφήσει τόν ἐχθρό νά περάσει, ἀναδεικνυόμενος, ἔτσι, ἀντάξιος τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας.

Ὁ ἥρωας Χάρης Κκιμῆς, τό φλογόψυχο αὐτό τέκνο τῆς Κοινότητας Τσακκίστρας, σέ ἡλικία μόλις εἴκοσι ἐτῶν ἔπεσε στίς 20 Ἰουλίου 1974, μαχόμενος ἡρωϊκά στή Νεάπολη τῆς Λευκωσίας καί ἐτάφη ἀπό τούς Τούρκους εἰσβολεῖς σέ πρόχειρό ὁμαδικό τάφο καί τά λείψανά του ἀνευρέθηκαν καί ταυτοποιήθηκαν μόλις προσφάτως. Εἶμαι βέβαιος, ὅτι ἀγάλλεται σήμερα στούς οὐρανούς ἡ ἀθάνατη ψυχή του, γιατί ἐνταφιάζεται ἐδῶ στήν ποθεινή γενέτειρά του, ὅπου βλάστησε καί ἄνοιξε τά μάτια του στό φῶς τοῦ κόσμου. Εἶμαι, ὅμως, βέβαιος, ὅτι μαζί συναγάλλονται καί οἱ ψυχές τῶν τραγικῶν καί πονεμένων γεννητόρων του, τοῦ Ἀνδρέα καί τῆς Χρυσάνθης, τῶν ὁποίων οἱ ἀλάλητοι στεναγμοί γιά 40 τόσα χρόνια δέν εἶχαν παύσει νά αἱμάσσουν τίς καρδιές τους. Ἡ ἄγνοια τῆς τύχης τοῦ μονάκριβου υἱοῦ τους, πού ἐξαφανίστηκε στή μαύρη ὥρα τῆς βάρβαρης εἰσβολῆς, γινόταν πόνος βαθύς, πού αὐλάκωνε τήν ψυχή τους, γινόταν πόνος ὀξύς, πού κεντοῦσε τήν πλευρά τους, γινόταν μαρτύριο ὀδύνης καί ψυχικοῦ ἄλγους. Τελικά ἔφυγαν ἀπό τή ζωή αὐτή μέ τήν καρδιά πυρωμένη σάν καμίνι ἀπό τήν ὀδυνηρή, φονοκτόνα ἀγωνία νά μάθουν, ἐπί τέλους, τί ἀπέγινε τό βλαστάρι τους, τό καμάρι τους, ὁ λεβέντης τους, πού μέ τήν ἀριστοκρατική κορμοστασιά καί τήν ἐκλεπτυσμένη συμπεριφορά ἀκτινοβολοῦσε τήν ἀρετή καί τήν ὡραιότητα. Ἔχω τή βεβαιότητα, ὅτι ἡ ψυχή τους ἡρέμησε τώρα καί συνευφραίνεται καί συναγάλλεται μαζί μέ τήν ψυχή τοῦ ἥρωα υἱοῦ τους ἐκεῖ στή Χώρα τῶν Ζώντων καί τῶν Δικαίων.

Αὐτοῦ, λοιπόν, τοῦ λεοντόθυμου ἥρωα τῆς ἐλευθερίας, τοῦ Χάρη Κκιμῆ, πού μέσα στόν βιβλικό ἐκεῖνο χαλασμό τοῦ 1974, μέσα στή φρικτή ἐκείνη αἱματοθύελλα, πού ἀπειλοῦσε νά ἀνατρέψει τούς βωμούς καί τίς ἑστίες μας, ὀρθώθηκε ἄτρομος καί θεοείκελος καί θεόμορφος βροντοφώναξε τό δικό του ὄχι, αὐτοῦ τοῦ ἀντρειωμένου προμάχου τῆς Ἐλευθερίας, πού στάθηκε ἄφοβος μπροστά στίς φασιστικές ὀρδές τοῦ Ἀττίλα καί ἔφτασε στά ὕψη τῆς ἑλληνοπρεποῦς μέχρι θανάτου αὐτοθυσίας, τελοῦμε σήμερα τά ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς του, πού τόσο ἔξοχα φιλοτέχνησε ὁ ἐξ Ἑλλάδος γλύπτης Ἀλέκος Σάντης καί ὑψώθηκε ἐδῶ στόν χῶρο αὐτό πού τόσο ὑπέροχα διαμόρφωσε ὁ ἀρχιτέκτονας Ἀνδρέας Μουκτάρης. Ἀμφοτέρους θερμά τούς εὐχαριστοῦμε.

Ἡ προτομή αὐτή τοῦ ἥρωα Χάρη Κκιμῆ ὑψώνεται ἐδῶ στή γενέτειρά του Τσακκίστρα, σάν μιά ὁρατή ὑπόμνηση, σέ μᾶς καί τούς ἐπιγενομένους τῆς θυσίας του, ὑπέρ τῆς πατρίδος. Ὑψώνεται ἐδῶ, γιά νά ἐγκαρδιώνει τόν λαό μας, πού ἀγωνίζεται νά ζήσει μέ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καί νά ὑπερασπιστεῖ τό ὑπέρτατο ἀγαθό τῆς ἀτομικῆς του ἐλευθερίας καί τῆς ἐθνικῆς του ἀνεξαρτησίας. Ἀπό τό Μνημεῖο αὐτό θά ἀναδύεται ἡ βαθιά πίστη στήν ἀκατάλυτη δύναμη τοῦ Δικαίου καί τῆς Ἐλευθερίας καί τῆς Δημοκρατίας.

Προπάντων, ὅμως, σήμερα μέσα στούς ἐξαχρειωμένους αὐτούς καιρούς μας, ὅπου ὁ κυνισμός συγκερνᾶται μέ τήν ὑποκρισία καί ἡ ἐλευθερία θανατώνεται ἀπό αὐτούς, πού τήν ἐπικαλοῦνται, τό Μνημεῖο αὐτό θά ὑψώνεται ὡς σύμβολο ἐλπίδας μέσα στήν καρδιά τῆς πιό μαύρης ἀπελπισίας πού δέρνει τήν οἰκουμένη.

Σήμερα, πού οἱ πολιτικοστρατιωτικοί τεχνοκράτες ἐπιβουλεύονται τά σώματα τῶν ἐθνῶν καί τά τεμαχίζουν, κατά τά οἰκονομο-πολιτικο-γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, ἡ δέ ἀνάλ-γητη τυραννία καί ἡ ἀδυσώπητη ἀκαμψία τῶν ἀνόμων συμφερόντων τους κρατοῦν καί τή δική μας πατρίδα ἡμιυπόδουλη, τραυματισμένη καί πρόσφυγα, πάνω στό Μνημεῖο αὐτό θά σφυρηλατεῖται τό πνεῦμα τῆς ἀντιστάσεως καί τῆς καρτερίας, τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἐλπίδας καί, προπαντός, τῆς ἑνότητας καί ὁμοψυχίας, γιά συνέχιση τῆς αἱματόβρεκτης πορείας μας, μέχρι πού νά κερδίσει ἡ Δικαιοσύνη, μέχρι, δηλαδή, πού νά καρποφορήσουν οἱ προσπάθειες, πού γιά 44 τώρα χρόνια ἀτελέσφορα καταβάλλονται, γιά μιά λύση ἔντιμη, δίκαιη, ἀξιοπρεπή, δημοκρατική, λειτουργική καί βιώσιμη, πού θά συνάδει μέ τό διεθνές δίκαιο, τά ψηφίσματα τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας καί τό εὐρωπαϊκό κεκτημένο, μιά λύση πού θά κατοχυρώνει πλήρως τά ἀνθρώπινα δικαιώματα Ἑλληνοκυπρίων καί Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτῶν, Ἀρμενίων καί Λατίνων.

Ἑλληνίδες, Ἕλληνες!
Ὁ Χάρης Κκιμῆς μαζί μέ τούς ἄλλους ἥρωές μας δέν μᾶς καλοῦν σήμερα, τόσο σέ ἀναπόληση, ὅσο σέ ἐξηρμένη βίωση τῆς ἱστορίας μας καί σέ ὑπεύθυνο φωτισμό τῆς ἐθνικῆς μας συνείδησης. Ὁ Χάρης Κκιμῆς καί οἱ ἄλλοι ἥρωές μας ὁριοθετοῦν μέ τό φῶς τους τόν δρόμο μας. Οἱ φυσιογνωμίες τους θά ἀναδύονται πάντοτε ὡς φρόνημα καί συνέπεια καί παρακαταθήκη. Καί ἡ παρακαταθήκη στούς δύσκολους αὐτούς καιρούς μας εἶναι μιά ἠθική ἀντοχή καί ψυχική καρτερία, ἑνότητα καί ὁμοψυχία.

Στίς δύσκολες αὐτές κρίσιμες ὧρες πού περνοῦμε δέν ἔχουμε τήν πολυτέλεια τῆς διάσπασης καί τῆς διαμάχης, ἀλλά μέ ἑνωμένες τίς δυνάμεις μας νά συνεχίσουμε πρέπει τόν ἀγῶνα, μέχρι πού νά τερματιστεῖ τό μαρτύριο τοῦ διχασμοῦ τῆς πατρίδας μας.

Ἀμάραντη καί ὁδηγητική γιά ὅλους μας, ἄς εἶναι ἡ μνήμη τοῦ κηδευομένου καί τιμωμένου σήμερα Χάρη Κκιμῆ, τοῦ ἀντρειω-μένου αὐτοῦ ἥρωα, ἡ μορφή τοῦ ὁποίου θά σελαγίζει στό στερέωμα τῆς Κύπρου καί θά καταυγάζει ἐσαεί μέ τό ἀνέσπερο φῶς τῶν ὑψηλοτέρων ἰδανικῶν τούς κυπριακούς ὁρίζοντες.

Μέ τούς ὀφειλομένους αὐτούς λόγους, τελοῦμε τά ἀπο-καλυπτήρια τῆς Προτομῆς τοῦ ἥρωα Θεοχάρη Ἀνδρέα Κκιμῆ.
Αἰωνία, ἄς εἶναι αὐτοῦ ἡ μνήμη!