«Δεῦτε πάντα τά ἔθνη, πᾶν γένος ἀνθρώπων καί πᾶσα γλῶσσα, καί ἡλικία πᾶσα, καί ἅπαν ἀξίωμα, μετ’ εὐφροσύνης τό παγκοσμίου εὐφροσύνης γενέθλιον ἑορτάσωμεν».

Σήμερα, ἀγαπητοί Χριστιανοί, εἶναι ἡμέρα χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως, ἡμέρα τιμῆς καί δόξας γιά τόν ἄνθρωπο, ἡμέρα πανευφρόσυνη, γιατί σήμερα γεννᾶται ἡ Παρθένος Μαρία, πού εἶναι τό προανάκρουσμα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Μέ τή γέννηση τῆς Παναγίας προαναγγέλλεται ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θείου Λόγου καί ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία. Ἡ ταπείνωση, ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀδιάλειπτη πρός τόν Θεό προσευχή τῶν θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννας προσείλκυσαν τή φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καί ἐλευθερώθηκαν ἀπό τόν ὀνειδισμό τῆς ἀτεκνίας καί ἀξιώθηκαν νά δεχθοῦν τήν ἀποκάλυψη τοῦ ἀρρήτου μυστηρίου καί νά φέρουν στόν κόσμο Κόρη ὑπέροχη, τήν παρθένο Μαρία, Ἐκείνη πού θά γίνει τό κατοικητήριο τοῦ Θείου Λόγου, Ἐκείνη πού θά κυοφορήσει καί θά γεννήσει τόν ἀγέννητο καί ἀχώρητο, τόν ποιητή τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τόν ἄπειρο καί παντοδύναμο Θεό.

Λόγος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου
εις το Γενέσιον της Θεοτόκου στην Πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Κύκκου
στις 8 Σεπτεμβρίου 2017

Ἡ σημερινή μεγάλη θεομητορική ἑορτή τῆς Γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας, ἐνδόξου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀποτελεῖ, κατά τόν Μέγα ὑμνογράφο Ἀνδρέα Κρήτης, «τῶν ἑορτῶν προεισόδιον καί τοῦ κατά Χριστόν μυστηρίου προοίμιον». Καί πράγματι, ἡ σημερινή ἑορτή τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου εἶναι «τῶν ἑορτῶν προεισόδιον», γιατί τό ἐκκλησιαστικό λειτουργικό ἔτος, πού ἀρχίζει τήν πρώτη Σεπτεμβρίου, ἐπισημαίνεται ἰδιαίτερα μέ τήν ἑορτή τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου, γι’ αὐτό καί ἡ λαμπρότητα τοῦ σημερινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Γενεσίου τῆς Παναγίας εἶναι, κατά τόν ἱερό Φώτιο, γεγονός ὀφειλόμενο στό ὅτι ἡ Ἑορτή ἔχει «τά πρεσβεῖα τιμῆς ἔναντι πάσης ἄλλης». Εἶναι ὅμως ἡ σημερινή ἑορτή «καί τοῦ κατά Χριστόν μυστηρίου προοίμιον», γιατί ἡ Παρθένος Μαρία, τῆς ὁποίας τή γέννηση σήμερα ἑορτάζουμε, θά γίνει συνυπουργός στό μέγα μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, καί, κατ’ ἐπέκταση, θά γίνει συλλειτουργός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἡ Παναγία, μέ τήν προσωπική της πορεία πρός τήν τελείωση καί τήν ἁγιότητα, καί μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀναδείχθηκε τό κατ’ ἐξοχή «σκεῦος ἐκλογῆς» καί ἔτσι εἵλκυσε τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἀξιώθηκε νά δεχθεῖ μέσα της τόν ἀχώρητο Θεό, νά σαρκώσει καί νά γεννήσει τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας Χριστό, καί νά γίνει ἡ αἰτία διανοίξεως τῶν κλειστῶν θυρῶν τοῦ Παραδείσου. Ἡ Παρθένος Μαρία, γεννώντας τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, γέννησε καί τή σωτηρία καί ἀνάπλαση ὅλου τοῦ κόσμου. Ἡ Παναγία ἔγινε ἡ κλίμακα, ἀπό τήν ὁποία κατέβηκε ὁ Θεός στή γῆ, γιά νά μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νά ἀποδεσμευθεῖ ἀπό τίς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας, τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου καί νά πορευθεῖ πρός τή θέωση καί αἰώνια σωτηρία. Γι’ αὐτό ἡ κλίμακα τοῦ Ἰακώβ στήν Παλαιά Διαθήκη, τονίζουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἐξεικονίζει τή Θεοτόκο, πού ἕνωσε τά διεστῶτα καί συνάπτει αὐτά γιά πάντα μέ τίς πρεσβεῖες καί τή μεσιτεία της πρός τόν Υἱό καί Θεό της. Ἡ θέση τῆς Παναγίας στό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας τῆς ἔδωκε τό προνόμιο νά συνδέει μόνη αὐτή τό ἀνθρώπινο μέ τό θεῖο, ἔτσι, ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, κατέστησε τόν Θεό υἱόν ἀνθρώπου καί ἀνέδειξε τούς ἀνθρώπους σέ υἱούς τοῦ Θεοῦ. Ἀπό αὐτήν ἀκριβῶς τή θεία ἰδιότητά της ἐκπορεύεται ὁ ρόλος τῆς μεσιτείας καί πρεσβείας της γιά τούς ἀνθρώπους πρός τόν Θεό. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε τό προνόμιο νά διαθέτουμε ἰσχυρό προστάτη καί ὑπερασπιστή τήν Παναγία, πού μέ τήν παρέμβασή της ἀποδυναμώνει τήν ἐπιρροή τοῦ κακοῦ.

Ἡ Παναγία εἶναι τό στήριγμα τῶν πιστῶν, ἡ χαρά τῶν θλιβομένων, ἡ προστάτιδα τῶν ἀδικουμένων, ἡ βοηθός τῶν χηρῶν καί τῶν ὀρφανῶν, ἡ ἰατρός τῶν ἀσθενούντων, ἡ παραμυθία τῶν τεθλιμμένων καί πενθούντων, ἡ συναντιλήπτορας τῶν ἀγωνιζο-μένων ὑπέρ τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ, καί ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός τῶν μαχομένων ὑπέρ τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἐλευθερίας.

Νά, γιατί στό ἄκουσμα τῆς λέξεως «Παναγία» τά χείλη ριγοῦν, τά γόνατα κάμπτονται, οἱ ὀφθαλμοί δακρύζουν, τά χέρια ὑψώνονται ἱκετευτικά, οἱ ἁμαρτωλοί ζητοῦν συγχώρηση καί, μέ ἕνα λόγο, οἱ καρδιές ὅλων τῶν πιστῶν ἐκδηλώνουν τά ἱερά καί πηγαῖα τους συναισθήματα, τά ὁποῖα ὡς βιώματα ὑπάρχουν μέσα τους. Νά, γιατί καί μεῖς σήμερα, γιορτή τῆς Γεννήσεως τῆς Παναγίας ἤρθαμε ἐδῶ, στό ὀχυρό τοῦτο τῆς ψυχῆς καί τοῦ πνεύματος, στήν πανηγυρίζουσα τοῦ Κύκκου Μονή, τήν ὁποία ἡ πάνσεπτη Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος τήν περικοσμεῖ, τήν περιφρουρεῖ καί τήν ἀρωματίζει, κατά τρόπο μυστικό, μέ τή χάρη καί τήν εὐλογία της, ἤρθαμε ἐδῶ, γιά νά κάμψουμε εὐλαβικά τό γόνυ τῆς ψυχῆς μας μπροστά στή χαριτόβρυτη καί θαυματόβρυτη Εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Κυκκώτισας καί νά ἐκζητήσουμε τό ἔλεος, τή συγγνώμη καί τή βοήθειά της.

Μέ τόν ἀκάνθινο στέφανο τῆς καρτερίας μας σύραμε ὅλοι τά βήματά μας ἴσα μ’ ἐδῶ, στό ὑπέρλαμπρο αὐτό ἀνάκτορο τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ, στήν παλαίφατη τοῦ Κύκκου Μονή, γιά νά ἀποθέσουμε μπροστά στήν πανάμωμη μορφή τῆς μακαρίας Παρθένου τίς ἀγωνίες, τούς καημούς καί τίς ἐλπίδες μας καί νά ἐκμυστηρευτοῦμε τίς μύχιες σκέψεις μας σ’ αὐτή τή Μάνα τοῦ Λυτρωτῆ μας, ἀλλά καί δική μας Μητέρα. Μέ συνεχομένη τήν ψυχή ἀπό τήν ἀγωνία καί τόν πόνο, ἐξ αἰτίας τῆς συνεχιζόμενης φρικτῆς δοκιμασίας μας ἀπό τήν ἀδυσώπητη, ἐξανδραποδιστική τῶν τούρκων εἰσβολέων κακουργία, ἤρθαμε ἐδῶ, γιά νά παρακαλέσουμε τήν ἀειπάρθενο Μητέρα τοῦ Κυρίου, τήν Παναγία, νά γίνει γιά μᾶς, γιά ἄλλη μιά φορά, ἡ μεσίτρια πρός τόν Υἱό της καί Θεό μας, γιά νά τύχουμε τοῦ θείου ἐλέους καί νά καταπαύσει, ἐπί τέλους, ἡ θύελλα τῆς τουρκικῆς θεομηνίας καί νά βγοῦμε ἀπό τή σκιά θανάτου στό ὑπερήφανο φῶς τῆς ἐλευθερίας.

Τό ἔθνος μας, Χριστιανοί μου, σέ στιγμές δεινῶν συμφορῶν, σέ στιγμές ἀγωνιώδους ἀποστροφῆς πρός τήν Παναγία εἶδεν αὐτή προστάτιδα κραταιά καί Ὑπέρμαχο Στρατηγό, θραύουσα, μέ τήν ἀκατάβλητη ἰσχύ της, τή δύναμη καί τίς παρεμβολές τῶν ἀλλοφύλων καί ἀλλοθρήσκων πολεμίων. Σήμερα, πού οἱ ἐχθροί βρίσκονται, ὄχι ἔξω τῶν πυλῶν, ἀλλά ἔχουν ἤδη κατασκηνώσει ἐντός τῶν τειχῶν καί γιά 43 τώρα χρόνια βεβηλώνουν τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς πατρίδας μας, τήν Παναγία νά παρακαλέσουμε, καί πάλι πρέπει, μέ πίστη βαθιά, γιά νά χαρίσει, ἀφ’ ἑνός μέν στούς ἰσχυρούς τοῦ κόσμου τούτου σύνεση καί φωτισμό, γιά νά δοῦν, νά κατανοήσουν, νά ἀποδεκτοῦν καί νά ἐφαρμόσουν καί στή δική μας πατρίδα τό δίκαιο, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά χαρίσει καί σ’ ὅλους ἐμᾶς, ἄρχοντες καί ἀρχο-μένους, σύνεση καί φωτισμό, ὥστε νά πάψουμε νά διαιρούμαστε καί νά μεριζόμαστε σέ κόμματα καί κομματίδια. Νά πάψουμε νά ἀλληλομισούμαστε καί νά ἀλληλοσυκοφαντούμαστε. Νά πάψουμε νά μικρολογοῦμε καί νά παραλογιζόμαστε, μεγεθύνοντες τά μικρά καί σμικρύνοντες τά μεγάλα. Τό ἐγγενές ἐλάττωμα ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων, Χριστιανοί μου, εἶναι ἡ ἐπιπόλαιη διαλεκτική περί πάντων, ὁ σοφολογιωτατισμός, οἱ ἀκραῖες τοποθετήσεις καί οἱ ἰδιόρρυθμες καί μετά τυφλοῦ φανατισμοῦ ὑποστηριζόμενες ἰδεολογίες, ἐνῶ «ἑνός ἐστι χρεία», ἡ σωτηρία τῆς πατρίδας, ἡ σωτηρία ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων, πού ζοῦμε ἐδῶ στά μαρτυρικά καί αἱματοποτισμένα αὐτά κυπριακά ἐδάφη γιά τρεῖς καί πλέον χιλιάδες χρόνια καί σήμερα ἀπειλούμαστε μέ ξερριζωμό καί ἀφανισμό. Ἑνωμένοι, λοιπόν, καί ἀδιάσπαστοι, σύμψυχοι, ὁμονοοῦντες καί συμπράττοντες καί ὁπλισμένοι μέ τά χαλύβδινα ὅπλα τῆς φιλοπατρίας καί τῆς πίστεως στόν παντοδύναμο Θεό τῆς δικαιοσύνης καί μέ προστάτιδα Στρατηγό τήν Παναγία, νά συνεχίσουμε τήν αἱματόβρεκτη πορεία μέχρι τήν τελική νίκη τῆς ἠθικῆς καί τοῦ δικαίου, μέχρι τήν ἀπελευθέρωση τῶν σκλαβωμένων ἐδαφῶν μας καί τήν ἐπανένωση τῆς πατρίδας μας σ’ ἕνα ἐλεύθερο, ἀνεξάρ-τητο, ἑνωμένο καί δημοκρατικό κράτος, χωρίς κατοχικούς στρατούς, χωρίς συρματοπλέγματα καί ἐποίκους, χωρίς ὕπουλες καί ἐπικίνδυνες ἐγγυήσεις τρίτων καί χωρίς τά καταστροφικά ἐπεμβατικά δικαιώματα τῶν τούρκων εἰσβολέων. Ἕνα κράτος σύγχρονο, εὐρωπαϊκό, μέσα στό ὁποῖο Ἕλληνες καί Τοῦρκοι, Μαρωνίτες, Ἀρμένιοι καί Λατίνοι, θά ζοῦμε μαζί εἰρηνικά καί ἀδελφωμένα, μακριά ἀπό ἀσφυκτικούς, θανατηφόρους, ἐγγυητικούς, ἐπεμβατικούς ἐναγκαλισμούς.

Χριστιανοί μου!

Βασική θέση τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας, πού ἔχει ἀποτυπωθεῖ καί παγιωθεῖ στή δισχιλιετῆ ἐκκλησιαστική της ἱστορία, εἶναι ὅτι κάθε ἀναφορά στό πρόσωπο τῆς Παναγίας συνδέεται ἄμεσα μέ τόν ρόλο της στό ἔργο τῆς ἐν Χριστῷ οἰκονομίας. Γι’ αὐτό καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, χωρίς τίς ὑπερβολές μιᾶς ἀνθρωποκεντρικῆς θεοποίησης τῆς Παναγίας, τήν περιβάλλει μέ σεβασμό καί μέ τή μεγαλύτερη δυνατή εὐλάβεια, προβάλλοντάς την ὡς πρότυπο ἁγιότητας, ὡς πρότυπο πνευματικῆς τελειώσεως καί θεώσεως τῶν πιστῶν. Ἡ ἐπιλογή τῆς Παρθένου Μαρίας, γιά νά διαδραματίσει τόν πιό συγκλονιστικό ρόλο στήν ἀνθρώπινη σωτηρία, δέν ἀποτελεῖ τυχαία ἔκφραση τῆς θείας βουλήσεως, ἀλλά πρωτίστως ἀποτελεῖ ἀναγνώριση καί ἐπιβράβευση τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς ποιότητας τοῦ προσώπου τῆς Παναγίας. Αὐτή ἡ ποιότητα συνοψίζεται στήν τέλεια ἠθική καί πνευματική ἁγνότητα καί καθαρότητά της, στήν ἄκρα ταπείνωση καί ὑπακοή της στό θεῖο θέλημα, στήν ἀνυπόκριτη ἀγάπη καί πραότητά της, στή σωφροσύνη καί ἐγκράτειά της, στή σύνεση καί καλωσύνη της. Αὐτό τό ἦθος τῆς Παναγίας καλεῖται νά βιώσει ὁ κάθε πιστός ὡς μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς μέλος τῆς Ἐκκλησίας στήν προσωπική του πορεία γιά τή θέωση καί σωτηρία. Ὅσοι πραγματικά ἀγαποῦμε τήν Παναγία, πρέπει νά τήν ἔχουμε στή ζωή μας ὡς πρότυπο πρός μίμηση. Καί προϋπόθεση αὐτῆς τῆς μιμήσεως εἶναι ἡ ἄσκηση ὅλων τῶν ἀρετῶν της, μέ τίς ὁποῖες ἀνήγαγε τό «κατ’ εἰκόνα» στήν πιό νοητή του ἔκφραση. Ἄς τιμήσουμε, λοιπόν, τήν εὔσημη αὐτή ἡμέρα τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου πνευματικά, ἐσωτερικά, ὑπαρξιακά καί ὄχι ἐξωτερικά, ἐθιμικά, ἐπιφανειακά.

Ἄς μιμηθοῦμε τό ἔξοχο παράδειγμα τῆς θεοσέβειας καί ἁγιότητας τῆς Παναγίας.

Ἡ ἀντίσταση στήν ἁμαρτία καί ἡ καρποφορία ἔργων ἀγαθῶν, μέ πρότυπο τήν Παναγία, ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη τιμή στό πρόσωπο τῆς πάναγνης Μητέρας τοῦ Σωτῆρα μας Χριστοῦ, τῆς ὁποίας τή Γέννηση σήμερα γιορτάζουμε. Ἀμήν.

Το Γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης Ημών Θεοτόκου – Θεία Λειτουργία στο Μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου –
Χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου

Η Εορτή της Γεννήσεως της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου στην Ιερά Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή Κύκκου. Στον ακόλουθο σύνδεσμο (Φωτογραφίες και βίντεο)
http://imkykkou.org.cy/archives/6479