Σε κατανυκτικό κλίμα, προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου, την συμμετοχή του Εξάρχου του Παναγίου Τάφου στην Κύπρο Σεβασμιώτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐου, του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου και ικανότατου αριθμού κληρικών, ετελέσθη την Κυριακή, 29 Νοεμβρίου 2015, η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Οικονόμου π. Μάμα Παπαμιχαήλ.

Πλήθη πιστών κατέκλυσαν ασφυκτικά τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Αβίων, στον Προσφυγικό Συνοικισμό Αυγόρου, για να αποχαιρετίσουν τον μεταστάντα π. Μάμα, να ασπαστούν το σεπτό του λείψανο και να λάβουν για τελευταία φορά την ευχή του.

Λίγο προ του τέλους της νεκρωσίμου ακολουθίας ο Θεοφιλέστατος επίσκοπος Μεσαορίας αναφέρθηκε στην κατά τα ανθρώπινα απώλεια του θερμότατου αυτού εργάτη του αμπελώνος Κυρίου και μετέφερε, προς την οικογένεια του εκλιπόντος, τις ευχές και τα συλλυπητήρια του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου.

Στον επικήδειο λόγο του ο υιός του μακαριστού ιερέως, Πρωτοπρεσβύτερος π. Παρασκευάς Παπαμιχαήλ, ανεφέρθη στην προσωπικότητα του π. Μάμα, ο οποίος συνεδύαζε, τον ζήλο και την ψυχή του αγωνιστή και αντάρτη ρωμηού, τον δυναμισμό, την πραότητα και την φλόγα της καρδιάς του ορθοδόξου ιερωμένου.

«Κύρια εφόδια της ιερατικής του διακονίας δεν ήταν η μεγάλη μόρφωση και τα πτυχία, αλλά η πλούσια καρδιά του. Μια καρδιά πλημμυρισμένη από αγνά συναισθήματα και βιώματα χριστιανικά και θείες εμπειρίες. Προπάντων, μια καρδιά γεμάτη με τη Χάρη του Θεού, που “τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί”», υπογράμμισε.

«Υπήρξες αυτό που αναφέρει ο Παπαδιαμάντης το 1896 σε άρθρο του, με τίτλο: «Ιερείς των χωριών και των πόλεων», για την προσωπικότητα του Αγίου Νικολάου Πλανά. “Μεταξύ των υπαρχόντων ιερέων υπάρχουσιν ακόμα πολλοί ενάρετοι και αγαθοί, εις τας πόλεις και χωριά. Είναι τύποι λαϊκοί, ωφέλιμοι, σεβάσμιοι. Ας μην εκφωνούσιν λόγους. Ηξεύρουσιν αυτοί άλλον τρόπον πώς να διδάσκωσι το ποίμνιον. Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας. Είναι ο Ταπεινότερος των ιερέων και απλοϊκότερος των ανθρώπων”.

«Γνωρίσαμε και εμείς ένα τέτοιο ιερέα, όχι εις Αθήνας, αλλά εις το Αυγόρου. Είμαστε ταπεινά περήφανοι γιατί αυτός ο ιερέας ήταν, είναι καλύτερα ο πατέρας μας, ο παππούς μας. Γι’ αυτό δοξολογούμε τον Πανάγαθο θεό που μας αξίωσε να είμαστε κληρονόμοι αυτής της μοναδικής κληρονομιάς», επεσήμανε κατακλείοντας τον λόγο του ο π. Παρασκευάς.

Μετά την εξόδιο ακολουθία, ακολούθησε η ταφή στο κοιμητήριο της κοινότητος Αυγόρου.