Αποστολικό Ανάγνωσμα
Β΄ Κορ. στ΄ 1-10

Κείμενο

Ἀδελφοί, συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς· λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας· μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ’ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

Απόδοση στη νεοελληνική

Αδελφοί, ως συνεργάτες του Θεού, σας παρακαλούμε να μην αφήσετε να πάει χαμένη η χάρη του Θεού που δεχτήκατε, γιατί η Γραφή λέει: Στον καιρό της χάρης σε άκουσα, και την ημέρα της σωτηρίας σε βοήθησα. Να, τώρα είναι ο καιρός της χάρης, τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας. Κανένα πρόσκομμα δε φέρνουμε σε κανένα, για να μη δυσφημηθεί το έργο μας. Αντίθετα, με κάθε τρόπο συστήνουμε τον εαυτό μας σαν υπηρέτες του Θεού: με τη μεγάλη υπομονή μας, με τις θλίψεις, με τις δυσχέρειες, τις στενοχώριες, τις κακοποιήσεις, τις φυλακίσεις, τις εξεγέρσεις εναντίον μας, τις ταλαιπωρίες, τις αγρυπνίες, την πείνα. Συστήνουμε τους εαυτούς μας με την εντιμότητα, τη γνώση της αλήθειας, την ανεκτικότητα, την καλοσύνη, τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, την ανυπόκριτη αγάπη, το κήρυγμα για την αλήθεια, τη δύναμη του Θεού, με τα όπλα της σωτηρίας τα επιθετικά και τα αμυντικά, δοκιμάζοντας δόξα και ατίμωση, δυσφήμηση και έπαινο∙ μας θεωρούν λαοπλάνους, και όμως λέμε την αλήθεια∙ μας αγνοούν, κι όμως γινόμαστε γνωστοί φτάνουμε στο θάνατο, και να που ζούμε∙ μας βασανίζουν, αλλά δεν πεθαίνουμε∙ μας προξενούν στενοχώριες, κι όμως πάντοτε χαιρόμαστε∙ είμαστε φτωχοί, κάνουμε όμως πολλούς να πλουτίσουν∙ δεν έχουμε τίποτε και κατέχουμε τα πάντα.

Ερμηνευτικά σχόλια

Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα από τη Β΄ Προς Κορινθίους Επιστολή, θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε λίγο πιο αναλυτικά τη διαπίστωση και παράλληλα την προτροπή του Αποστόλου Παύλου, ότι, δηλαδή, τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός και χρόνος για τη δική μας σωτηρία. Τονίζει, σήμερα, ο Απόστολος Παύλος, ότι δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο και επειγόντως, πρέπει, να φροντίσουμε, τα όσα αφορούν  στη σωτηρία μας.

Το σπουδαιότερο,  που πρέπει να φροντίσουμε, κατά  τον Απόστολο Παύλο, ώστε να εκμεταλλευθούμε τον καιρό μας ως  καιρό εργασίας για τη σωτηρία μας, είναι η προσφορά και η διαφύλαξη της χάρης του Θεού. Nα μην αφήσουμε να πάει χαμένη η χάρη του Θεού, που δεχθήκαμε και που δεχόμαστε. Ποια, όμως, είναι αυτή η χάρη του Θεού, πότε και πώς μας την προσφέρει ο Θεός και τί, αυτή, μας προσφέρει;
Η χάρη του Θεού προσφέρεται στον καθένα μας μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας. Στο χώρο της χάριτος του Θεού μας εισάγει  το Άγιο Βάπτισμα, με αυτό γινόμαστε μέλη της Εκκλησίας, μέλη, δηλαδή, του σώματος του Χριστού. Και, ως εκ τούτου, κοινωνοί και δικαιούχοι Των δωρεών του Θεού. Στη συνέχεια, με την ανάπτυξη προσωπικής και συχνής επικοινωνίας με το Θεό,

χαριτωνόμαστε μέσα από τα άγια μυστήρια της Εκκλησίας, που μας συνδέουν μαζί του, γινόμαστε δέκτες των χαρισμάτων του, που τα σκορπίζει απλόχερα σε όποιον βρίσκεται κοντά του. Έτσι, μπορούμε να αναγνωρίσουμε πλέον, ότι είναι η χάρη του Θεού  αυτή που μας παρέχει το δώρο της ζωής, αυτή που μας συγκρατεί στη ζωή, που μας προσφέρει κάθε καλό και αγαθό στη διάρκεια της ζωής. Είναι η χάρη του Θεού αυτή που ισχυροποιεί τον σύνδεσμο της αγάπης μεταξύ των συζύγων στο γάμο, είναι η χάρη του Θεού που μας αξιώνει να γίνουμε γονείς και ακόμα περισσότερο να μεγαλώσουμε σωστά τα παιδιά μας. Είναι η χάρη του Θεού που θωρακίζει τις αδυναμίες και χαλιναγωγεί τα πάθη μας απέναντι στις πονηρές και καταστροφικές προκλήσεις του διαβόλου προς την αμαρτία. Είναι, ακόμα, η χάρη του Θεού που μας ενισχύει και μας καταξιώνει να μιμούμαστε το Χριστό και να οδηγούμαστε στην αυτογνωσία, στη μετάνοια και την ταπείνωση. Αυτή μας διδάσκει το αγαθό και μας ενδυναμώνει στην απόφασή μας για παραίτηση από τον αμαρτωλό τρόπο ζωής και καταξιώνει την προσπάθειά μας να πλησιάσουμε την πηγή όλων αυτών των δωρεών, που είναι ο ίδιος ο Θεός. Με τον τρόπο αυτό ανοίγεται η καρδιά μας και ανοίγει διάπλατα, για να εισέλθει και να κατοικήσει εντός της και εντός μας ο Σωτήρας μας και Σωτήρας όλου του κόσμου.

Ο Τριαδικός Θεός, αποτελεί για την κτίση ολόκληρη, αλλά, κυρίως για εμάς τους ανθρώπους, ανεξάντλητη πηγή χαρισμάτων-δωρεών. Αρκεί να μην τα απορρίπτουμε, αλλά, με ευγνωμοσύνη και σεβασμό να τα δεχόμαστε.  Αλίμονο, όμως, αν αδιαφορήσουμε ή αναβάλουμε για αργότερα τη φροντίδα για τη σωτηρία μας, ίσως χάσουμε την ευκαιρία αυτής της σωτηριώδους, πνευματικής αναγέννησης για πάντα. Διότι πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η Βασιλεία του Θεού βιώνεται από την παρούσα ζωή. Αν από αυτή τη ζωή δεν εκμεταλλευτούμε τη χάρη του Θεού και δεν ετοιμαστούμε επαρκώς και δεν βρεθούμε την ώρα της αναχωρήσεώς μας από αυτή τη ζωή, συνδεδεμένοι με το Θεό, δεν θα μπορέσουμε ούτε μετά να το πράξουμε. Αυτό μας το δηλώνει ξεκάθαρα ο Χριστός με την γνωστή σε όλους μας παραβολή του για τον πλούσιο και τον φτωχό Λάζαρο.

Επιπλέον, ο Απόστολος Παύλος, θέλοντας να εξαλείψει κάθε πιθανή αμφιβολία μας για την δυνατότητα αλλαγής μας από την χάρη του Θεού, προβάλλει τούς Αποστόλους, ως παραδείγματα. Ήταν και αυτοί άνθρωποι, αδύναμοι. Ή χάρη όμως του Θεού τους μεταμόρφωσε, τούς έκανε αγίους. Το παράδειγμα τους υπήρξε φωτεινό. Κανένας δεν μπορούσε να τούς κατηγορήσει για το παραμικρό. Και ή ζωή τους ήταν μία συνεχής, αδιάκοπη προσπάθεια και θυσία για την διάδοση του Ευαγγελίου του Χριστού, ένα συνεχές μαρτύριο. Με το παράδειγμα της ζωής τους οι άγιοι Απόστολοι, όπως και όλοι οι άγιοι γίνονται ζωντανή, μαρτυρία, για τις δυνατότητες τις οποίες παρέχει η χάρη του Θεού. Γι’ αυτό να προσέξουμε μήπως «εἰς κενὸν», δηλαδή χωρίς τη σωστή εκμετάλλευση, δεχόμαστε τη χάρη του Θεού.