[ustream id=12164348 live=1 hwaccel=1 version=3 width=480 height=416]

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Μαρκ. β’ 1-12

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναούμ˙ καί ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. Καί εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδέ τά πρός τήν θύραν˙ καί ἐλάλει αὐτοῖς τόν λόγον. Καί ἔρχονται πρός αὐτόν, παραλυτικόν φέροντες, αἰρόμενον ὑπό τεσσάρων. Καί μή δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διά τόν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τήν στέγην ὅπου ἦν˙ καί ἐξορύξαντες χαλῶσι τόν κράββατον, ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικός κατέκειτο. Ἰδών δέ ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν, λέγει τῷ παραλυτικῷ˙ Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Ἦσαν δέ τινες τῶν Γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι, καί διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὑτῶν˙ Τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας, εἰμή εἷς, ὁ Θεός; Καί εὐθέως ἐπιγνούς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὑτοῦ, ὅτι οὕτω διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς˙ Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; Τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ˙ Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι˙ ἤ εἰπεῖν˙ Ἔγειραι, καί ἆρόν σου τόν κράββατον, καί περιπάτει; Ἵνα δέ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπί τῆς γῆς ἁμαρτίας˙ (λέγει τῷ παραλυτικῷ˙) Σοί λέγω, ἔγειραι, καί ἆρον τόν κράββατόν σου, καί ὕπαγε εἰς τόν οἶκόν σου. Καί ἠγέρθη εὐθέως, καί ἄρας τόν κράββατον, ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων˙ ὥστε ἐξίστασθαι πάντας, καί δοξάζειν τόν Θεόν λέγοντας˙ Ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

 

Μετάφραση
Η θεραπεία του Παραλυτικού της Καπερναούμ

Τον καιρό εκείνο μπήκε ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα˙ και τους κήρυττε το μήνυμά του. Έρχονται τότε προς αυτόν, κουβαλώντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος. Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους. «Πως μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλονταν τον Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός». Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: «σου συγχωρούνται οι αμαρτίες» ή να του πω, «σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα»; Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί πάνω στη γη αμαρτίες» – λέει στον παράλυτο: «Σ’ εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ’ όλους βγήκε έξω, έτσι που θαύμαζαν όλοι και δόξαζαν τον Θεό λέγοντας: «Τέτοια πράγματα ποτέ ως τώρα δεν είδαμε!»

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Η Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη σ’ ένα υπέρμαχο αγωνιστή της Ορθοδοξίας, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, ο οποίος προτρέπει όλους τους πιστούς να περπατούν κάτω από το θείο Φως, που είναι ο Χριστός. Η κραυγή της ικεσίας του «Φώτισόν μου το σκότος! Φώτισόν μου το σκότος, Κύριε!» αποτελεί παράδειγμα ικεσίας για όλους εμάς που βαδίζουμε στο σκότος της αμαρτίας. Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του 13ου αιώνα. Νεώτατος, φλεγόμενος από τον πόθο της μοναχικής ζωής, έρχεται στο Άγιο Όρος. Οι συνεχείς επιδρομές των Αγαρηνών τον ανάγκασαν να καταφύγει στην Σκήτη της Βέροιας. Αργότερα γύρισε στο Άγιο Όρος και κατόπιν ανεδείχθη Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Πηγαίνοντας για την Κωνσταντινούπολη συλλαμβάνεται κι αιχμαλωτίζεται από τους Αγαρηνούς, για να ελευθερωθεί λίγα χρόνια αργότερα. Την εποχή αυτή παρουσιάστηκε ο Βαρλαάμ ο Καλαβρός, που σήκωσε τον φοβερό πόλεμο κατά των ησυχαστών. Ο Άγιος Γρηγόριος πάλεψε μαζί του με απίστευτη δύναμη και σοφία και τελικά νίκησε, αποδεικνύοντας με αδιάσειστα πνευματικά επιχειρήματα πως το Θαβώριο φως της Μεταμορφώσεως ήταν άκτιστο και όχι κτιστό.

Γι’ αυτό ἡ Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη στη μνήμη του, καθώς και στη νίκη του ησυχασμού.